"Kordelas"

Na jesieni ubiegłego roku z inspiracji prezesa KŁ „Lis” w Lubzinie Tomasza Klisia odbył się kurs dla sygnalistów myśliwskich. Miało być sporo chętnych ale wyszło jak zwykle… no ale ja nie o tym. Kurs prowadziło stowarzyszenie „Hubertus”. Z każdym spotkaniem robiło się coraz fajniej i po półrocznej nauce przyszedł czas na decyzje. Co dalej?

W trakcie ostatniego finałowego spotkania oznajmiłem wszystkim, że jedynym sposobem na to żeby nie zaprzepaścić włożonej pracy jest założenie zespołu. Dałem chłopakom czas na zastanowienie. Konkretnie trzy minuty… Nie na to czy chcą zespołu (to było oczywiste) tylko na wymyślenie nazwy. W czasie zmieścił cię tylko Wiesiek z propozycją „Kordelas”. No i tak zostało. Były próby polemiki, że niby ta nazwa nie kojarzy się z graniem ale to nic bo zespół ze swoim poziomem też się tak nie kojarzy… ale będzie! Nie wiem tylko kiedy to nastąpi.

Podkarpacki Zespół Sygnalistów Myśliwskich „Kordelas” to moje drugie dziecko. Wiekowo zdecydowanie bardziej dojrzałe. Za to mentalnie jesteśmy jak dzieci. I chyba to jest najpiękniejsze. To co jest dla mnie bardzo istotne to fakt, że wszyscy członkowie są myśliwymi. Próby odbywają się co dwa tygodnie i tak właściwie to każdy nie może doczekać się następnego spotkania. Zanim dojdę do przedstawienia członków tej formacji muszę napisać coś o „Edzi”. Jest to nasza dobra dusza. Chociaż formalnie nie jest członkiem zespołu to towarzyszy naszym wszystkim spotkaniom zapewniając naszym podniebieniom rozkosz (zawsze ma coś specjalnego przygotowane). Co też ważne „Edzia” jest polującą Dianą co sprawia, że w żaden sposób nie odstaje od grupy… no może tylko tym, że nie daje się namówić na granie.

Jest w naszym towarzystwie jeden ze 100% frekwencją - Kamil. No ale jak tu być nieobecnym jak to właśnie w jego lokalu są próby? Zawsze uśmiechnięty wesołek mocno pozytywnie nastawiony do tematów przyrodniczych. Wspomniany już Wiesiek. Ze względu na swoją dietę, w której nie jada się po osiemnastej,  zaczyna próbę od wyżerki. Marcin, który ma ogromne samozaparcie i pomimo sporych kłopotów z dźwiękiem jest zawsze obecny na próbie. Grzesiek – chyba najbardziej spokojny z całego towarzystwa. Najkrócej są z nami bracia Sławek i Sylwek którzy jednak bardzo szybko złapali klimat i ze względu na historie i dowcipy jakie opowiadają doskonale wkomponowali się w klimat.

To już wszyscy. Jak się to wszystko rozwinie, czas pokaże. Na razie „męczymy” sygnały klasy „C” solowo i pozostałe na głosy. 


Dalsze losy "Kordelasów" opisywał będę w zakładce "Muzyka myśliwska" znajdującej się po lewej stronie bloga.